Tο 1928 ιδρύθηκε ο γυμναστικός σύλλογος Νέας Ερυθραίας γνωστός ως <<ΕΝΩΣΗ>>, πρωτοστατούντος του Ανδρέα Ανδρεαδάκη , με μόνο ποδοσφαιρικό τμήμα και άρχισε να αγωνίζεται σαν ανεξάρτητο σωματείο της περιοχής.Το στοιχείο της καλώς εννοούμενης άμιλλάς και διάκρισης στάθηκε αφορμή το 1931 να ιδρυθεί και δεύτερο σωματείο, με την επωνυμία <<ΕΡΜΗΣ>>, με πρωταγωνιστές τους Κώστα Ζυμαράκη , τους αδελφούς Μπαλή (Κλεάνθη , Γιάννη, Νίκο) και άλλους.

Ο <<ΕΡΜΗΣ>> αν και είχε καταστατικό ( η Ένωση δεν είχε) , αγωνιζόταν κι αυτό ως ανεξάρτητο, δεδομένου ότι η ποδοσφαιρική ιεραρχία του αθηναϊκού ποδοσφαίρου ήταν τελείως διαφορετική της σημερινής.Την διάρθρωση της ποδοσφαιρικής κλίμακας και την ανάλυση της δεν είναι απαραίτητη  να την σχολιάσουμε και να την αναλύσουμε τώρα, θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο και δεν πρόσθετε τίποτα στον στόχο του παρόντος.

Από το 1928 μέχρι τα μέσα του 1933, ο ποδοσφαιρικός πυρετός τόσο στον τότε οικισμό όσον και στην υπόλοιπη περιοχή ήταν ήταν υψηλός  και η άμιλλα και ο φανατισμός πολλές φορές ήταν αυξημένα , αλλά πάντα μέσα στα καλώς εννοούμενα πλαίσια.
Λέγω δε μέχρι τα μέσα του 1933 γιατί κατόπιν η δραστηριότητα και των δύο σωματείων έπεσε  κατακόρυφα και τούτω λόγω ελλείψεως αγωνιστικού χώρου και απαραίτητου για τέτοιου είδους δραστηριότητες . Πρώτος αγωνιστικός Ιωάννης Ζηρίνης , ζήτησε χώρο για να κάνει στον προσφυγικό συνοικισμό γυμναστήριο, βλέποντας την αθλητική δραστηριότητα , αλλά στάθηκε αδύνατον να βρεθεί ο απαιτούμενος και ο κατάλληλος χώρος , πράγμα που επωφελήθηκε η Κηφισιά. Τα ανωτέρο δεν κατόρθωσα επίσημα να διασταυρώσω όσο κι αν έψαξα.
Το 1935 όμως συνέβη το αντίθετο για το ποδόσφαιρο της περιοχής. Δηλαδή ενώ το ποδόσφαιρο της Ερυθραίας με τα δύο σωματεία και αφού εξασφάλισε σαν αγωνιστικό χώρο το Ζηρίνειο , άρχισε πάλι να δραστηριοποιείται , αντίθετα το ποδόσφαιρο της Κηφισιάς  και του Αμαρουσίου μπήκε σε κάποια ύφεση , με αποτέλεσμα πολλά και αξιόλογα ταλέντα για την εποχή εκείνη να ενισχύσουν τις ομάδες της Νέας Ερυθραίας όπως ο μετέπειτα διεθνής παίκτης του Παναθηναικού Κωνσταντίνος Τριανταφύλλης , ο Γεωργανές και άλλο από το Μαρούσι ως και ο Γιατρούσης , ο Μαρκέτος , ο Πανανός από την Κηφισιά.
Το 1937 ο Ερμής έγινε επίσημα δόκιμο μέλος της Ένωσης Αθηνών με αποτέλεσμα ο ποδοσφαιρικός πυρετός να ανέβει κατακόρυφα και η δίψα για διάκριση, τόσο του Ερμή σαν επίσημου πιά σωματείου , όσο και της Ένωσης σαν ανεπίσημο να εξάψει τον φανατισμό μεταξύ των φιλάθλων της Νέας Ερυθραίας .

Χαρακτηριστικά εκείνη την χρόνια έγινε ένας αγώνας μεταξύ Ερμή και Ένωσης , κάτι σαν τοπικό ντέρμπυ , που για λόγους τάξεως, μια και τα πράγματα έδειχναν πολύ φανατισμό και έξαψη , αποφασίστηκε από τις διοικήσεις , και των 2 σωματείων , ο αγώνας να γίνει σε ουδέτερο γήπεδο και σαν τέτοιο επιλέγει το γήπεδο της ΝΗΑΡ – ΗΣΤ , στην Καισαριανή . Ήταν δε τόσος ο φανατισμός  και το ενδιαφέρον που τον αγώνα αυτόν τον παρακολούθησε σχεδόν όλος ο ανδρικός πληθυσμός της Νέας Ερυθραίας , επιστρατεύοντας κάθε μεταφορικό μέσο .

Στον αγώνα εκείνον νικήτρια αναδείχθηκε η Ένωση με σκορ 1-0 και σκόρερ τον Δημήτρη Μάρκομπότσαρη.
Από το 1938 ο Ερμής χάρη στις ενέργειες του προέδρου του τότε Κώστα Ζυμαράκη έγινε επίσημα σωματείο Γ’ κατηγορίας της Ενώσεως Αθηνών. Ως εκ τούτου όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν από οικονομικής πλευράς λόγω των αυξημένων πια αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Όσοι έζησαν είτε σαν ποδοσφαιριστές , είτε σαν διοικήσεις , είτε σαν παράγοντες την ποδοσφαιρική ζωή , θα ξέρουν πόσο κοστίζει η καθημερινή αγωνιστική υποχρέωση κάθε σωματείου . Συνεκτιμώντας τα παραπάνω, και με δεδομένη την αδυναμία του τόπου να σηκώσει 2 σωματεία ακόμα  σε κοινή σύσκεψη όλων των τότε παραγόντων , αποφασίστηκε η συγχώνευση των 2 σωματείων .
Εκτός από την διοικητική κα επίσημη αναγνώριση του ο ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΣ  βρέθηκε να διαθέτει μια πλειάδα έμπειρων στελεχών και παραγόντων , ορεξάτων για δουλειά, αλλά προπάντων άριστο έμψυχο αθλητικό δυναμικό από παιδιά της Νέας Ερυθραίας και μόνο.
Το γεγονός αυτό, δηλαδή η στελέχωση από παίκτες καθαρά της Νέας Ερυθραίας του επέτρεψε έστω και με το καταστατικό του ΕΡΜΗ  αλλά με την καινούργια ονομασία να αγωνιστεί στην υπόλοιπη σεζόν στην Γ’ κατηγορία Αθηνών με καταπληκτικά για την εποχή εκείνη αποτελέσματα και με νικηφόρα πορεία που κατέληξε τους πάντες .

Έφτασε το τελευταίο παιχνίδι  της σεζόν να νικήσει μέσα στο Ζηρίνειο τον μετέπειτα φονέα των γιγάντων ΦΩΣΤΗΡΑ  και να ανέβει στην Β’ κατηγορία Αθηνών , ας σημειωθεί πως τότε στην Α’  κατηγορία Αθηνών  ανήκαν ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ , ΑΕΚ, ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ και άλλοι.
Την περίοδο 1956 -57 ο ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΣ καταφέρνει να ανέβει στην Α2 κατηγορία των Αθηνών , την τότε Β’ Εθνική .
Σταματάει εδώ η χρονολογική αναδρομή της πορείας του ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ  γιατί  η παραπέρα πορεία δεν ανήκει στην ιστορία αλλά στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Στην νεότερη ιστορία λοιπόν αναφέρω ότι το 2000 πραγματοποιήθηκε ένωση μεταξύ 2 ιστορικών σωματείων του ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ Α.Σ  και του Α.Ο. ΚΗΦΙΣΙΑΣ .

Το σωματείο που δημιουργήθηκε μετά την ένωση ονομαζόταν «ΕΝΩΣΗ ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ Α.Σ. –Α.Ο. ΚΗΦΙΣΙΑΣ» και βρισκόταν στην Α’ κατηγορία Αθηνών μέχρι και το 2006 όπου και έπεσε στην Β’ κατηγορία και έμεινε εκεί μέχρι το 2007. Την επόμενη χρόνια με σκληρή δουλειά όλων των ποδοσφαιριστών, της διοίκησης και του προπονητικού τιμ με επικεφαλή τον κ. Καραφέσκο Γεώργιο η ομάδα ανέβηκε στην Α’ κατηγορία των Αθηνών στην οποία βρίσκεται μέχρι και σήμερα .

Τέλος η ονομασία πλέον της ομάδας μετά την διάλυση της ΕΝΩΣΗΣ με την ΚΗΦΙΣΙΑ  έχει αλλάξει και είναι «ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ»  γι ‘αυτό και η συντομογραφία του σήματος της ομάδας Π.Π.Σ.
Ακόμα ο σύλλογος ποδοσφαίρου του ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΟΥ είναι περήφανος για την πολύ καλή δουλεία που γίνεται στα τμήματα της ακαδημίας του , με πολλές διακρίσεις των ομάδων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Στόχο της ακαδημίας αλλά και όλου του συλλόγου είναι η στελέχωση της Α’ ομάδας με παιδιά από τα σπλάχνα του , όπου ήδη συμβαίνει και με την προοπτική αυτά τα παιδία να μεταπηδήσουν σε κάποιο επαγγελματικό σύλλογο της SUPER LEUGUE  κάνοντας περήφανό  τον ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΙΚΌ Π.Σ. αλλά και όλη την κοινωνία της Νέας Ερυθραίας.